All the (sustainable) roads lead to Rome

Нетрпеливо го чекав 19-ти јуни и постојано ја проверував web страната иако знаев дека ништо нема да има пред дадениот рок. Вечерта не сакав да ја отворам страната од трема, па излегов и пробував да не мислам на тоа. Ја отворив страницата во 2 часот и ги видов најнеочекуваните зборови испишани: Congrats! You were accepted! Не ми се веруваше дека сопрвата и единствена апликација сум примена! Иако знаев дека октомври е далеку, сепак две недели бев во еуфорија како да ќе одам утредента J. На 3-ти октомври тргнав изутрината за Софија (поефтини летови нели), па од таму пристигнав во Рим. На Фиумичино ги почекав куферите прилично долго време (italian time бил изразот што подоцна го дознав J), поради што ја пропуштив половината од Welcome party L. Кога конечно стигнав со воз на Термини, беше прекрасна и топла ноќ во Рим. Хостелот беше многу блиску, но поради багажот трнав со такси. Mи се јави главниот организатор Даниеле, загрижен поради моето доценење. За 15 минути се сместив и пресоблеков во хостелот и Даниеле и уште неколку организатори дојдоа да ме земат и да ме однесат во еден парк во близината кадешто поголемиот дел од учесниците и организаторите веќе беа пристигнати и седеа во прилично голем “сиркул” J (круг изговорен на италијанско-англиски што подоцна стана повик за сите игри). Потоа следуваше моето претставување и една певлива песничка која одеше: “Who’s from Macedonia stand up, stand up, stand up…” при што ми беа дадени неколку чаши вино кои морав да ги испијам веднаш J. Понатаму се играа игри и сите се запознававме меѓусебе, секој сакаше да поразговара со секого, некои беа срамежливи, а некои кои подоцна дознав дека се поискусни со БЕСТ, тотално опуштени. Откако заврши забавата се вративме во хостелот.

Јас бев сместена со уште 6 други учесници, Кристобал и Марио од Шпанија, Педро од Португалија, Ајда и Неа од Словенија и Адела од Словачка. Утредента имавме свечено отварање на курсот на универзитетот “Сапиенца”, на кое присуствуваше и деканот и ни одржа говор за добредојде. Учесниците на курсот беа студенти од различни области: машински инженери, хемиски инженери, архитекти (како мене), биолози, електро инженери… Секој ден имавме предавања, организаторите имаа предвидено прилично напорен распоред бидејќи сакаа да добиеме по 2 ЕКТС кредити, па имавме малку слободно време за прошетки низ Рим, но сепак во времето предвидено за City Rally и другите активности, ги видовме најзначајните знаменитости на градот. Во предавањата беа предвидени и посети на центарот за истражување на соларна енергија ENEA, посета на национален парк и Techno Town, кадешто можевме да ја согледаме практичната примена на одржливите системи. Вечерните забави беа незаборавни, секоја вечер беше прекрасно организирана, било да се одржуваше во просториите блиску до универзитетот или пак некаде низ градот. Така една вечер имаше Rubic cube Party, една вечер бевме на плоштадот San Lorenzoкадешто се собираат сите студенти од цел Рим и атмосферата е преубава, една вечер бевме во областаTrastevere во која се наоѓаат многу барови и мали кафулиња, една вечер не однесоа надвор од Рим во нешто слично како нашите кафани а ја нарекуваат Fraschetta, една вечер беше резервирана за дискотека и една вечер беше Интернационална вечер... Сепак најубавиот дел од целиот курс за мене беше викендот кој беше резервиран за камп надвор од Рим. Местото во кое бевме се вика Сабаудиа, има огромна и преубава песочна плажа, а времето беше прекрасно па успеавме дури и да се бањаме во море. Кампот беше изнајмен само за нас – околу 40 луѓе, учесници и организатори, спиевме во бунгалови а за јадење готвевме неизбежна паста за која добивме лекции од италијанците како се прави на правилен начин и научивме дека колку и да се трудиме неможеме да ја направиме правилно на италијанскиот начин J. Вечерните забави беа проследени со многу алкохол, игри и пеење, а една вечер беше резервирана за Cantus. Тоа беше воедно и најубавата вечер од целиот курс. После викендот сите бевме многу поблиски и имавме чувство дека се знаеме многу долго време. Италијанците ми оставија прекрасен впечаток, сите беа премногу фини и љубезни, организаторите се потрудија да не ни недостига ништо и да имаме се што ќе посакаме. По менталитет се многу слични со нас македонците, уживаат во забава, добар сеир и трач (за gossip wall-от бевме задолжени девојчињата од Балканот и италијанките) и знаат да направат одлична атмосфера. Само ни се налутија бидејќи се жалевме за тоа дека јадеме премногу паста (обожавам паста, но два пати во денот дури и за мене беше премногу J). Храната што ја добивавме беше прекрасна и покрај неизбежната паста што ја јадевме како предјадење. Последната вечер беше Farewell Party која сите ја доживеавме емотивно, секој сакаше со секого да се поздрави и да си дораскаже она што останало некажано... Ни поделија мали книги во кои секој требаше на секого да му напише по некој збор и сите си ветивме дека sometimes, somewhere we’ll do it again again again, а доколку не… We will always have Rome!

Маја Даскаловска