All the (sustainable) roads lead to Rome

Нетрпеливо го чекав 19-ти јуни и постојано ја проверував web страната иако знаев дека ништо нема да има пред дадениот рок. Вечерта не сакав да ја отворам страната од трема, па излегов и пробував да не мислам на тоа. Ја отворив страницата во 2 часот и ги видов најнеочекуваните зборови испишани: Congrats! You were accepted! Не ми се веруваше дека сопрвата и единствена апликација сум примена! Иако знаев дека октомври е далеку, сепак две недели бев во еуфорија како да ќе одам утредента J. На 3-ти октомври тргнав изутрината за Софија (поефтини летови нели), па од таму пристигнав во Рим. На Фиумичино ги почекав куферите прилично долго време (italian time бил изразот што подоцна го дознав J), поради што ја пропуштив половината од Welcome party L. Кога конечно стигнав со воз на Термини, беше прекрасна и топла ноќ во Рим. Хостелот беше многу блиску, но поради багажот трнав со такси. Mи се јави главниот организатор Даниеле, загрижен поради моето доценење. За 15 минути се сместив и пресоблеков во хостелот и Даниеле и уште неколку организатори дојдоа да ме земат и да ме однесат во еден парк во близината кадешто поголемиот дел од учесниците и организаторите веќе беа пристигнати и седеа во прилично голем “сиркул” J (круг изговорен на италијанско-англиски што подоцна стана повик за сите игри). Потоа следуваше моето претставување и една певлива песничка која одеше: “Who’s from Macedonia stand up, stand up, stand up…” при што ми беа дадени неколку чаши вино кои морав да ги испијам веднаш J. Понатаму се играа игри и сите се запознававме меѓусебе, секој сакаше да поразговара со секого, некои беа срамежливи, а некои кои подоцна дознав дека се поискусни со БЕСТ, тотално опуштени. Откако заврши забавата се вративме во хостелот.

Јас бев сместена со уште 6 други учесници, Кристобал и Марио од Шпанија, Педро од Португалија, Ајда и Неа од Словенија и Адела од Словачка. Утредента имавме свечено отварање на курсот на универзитетот “Сапиенца”, на кое присуствуваше и деканот и ни одржа говор за добредојде. Учесниците на курсот беа студенти од различни области: машински инженери, хемиски инженери, архитекти (како мене), биолози, електро инженери… Секој ден имавме предавања, организаторите имаа предвидено прилично напорен распоред бидејќи сакаа да добиеме по 2 ЕКТС кредити, па имавме малку слободно време за прошетки низ Рим, но сепак во времето предвидено за City Rally и другите активности, ги видовме најзначајните знаменитости на градот. Во предавањата беа предвидени и посети на центарот за истражување на соларна енергија ENEA, посета на национален парк и Techno Town, кадешто можевме да ја согледаме практичната примена на одржливите системи. Вечерните забави беа незаборавни, секоја вечер беше прекрасно организирана, било да се одржуваше во просториите блиску до универзитетот или пак некаде низ градот. Така една вечер имаше Rubic cube Party, една вечер бевме на плоштадот San Lorenzoкадешто се собираат сите студенти од цел Рим и атмосферата е преубава, една вечер бевме во областаTrastevere во која се наоѓаат многу барови и мали кафулиња, една вечер не однесоа надвор од Рим во нешто слично како нашите кафани а ја нарекуваат Fraschetta, една вечер беше резервирана за дискотека и една вечер беше Интернационална вечер... Сепак најубавиот дел од целиот курс за мене беше викендот кој беше резервиран за камп надвор од Рим. Местото во кое бевме се вика Сабаудиа, има огромна и преубава песочна плажа, а времето беше прекрасно па успеавме дури и да се бањаме во море. Кампот беше изнајмен само за нас – околу 40 луѓе, учесници и организатори, спиевме во бунгалови а за јадење готвевме неизбежна паста за која добивме лекции од италијанците како се прави на правилен начин и научивме дека колку и да се трудиме неможеме да ја направиме правилно на италијанскиот начин J. Вечерните забави беа проследени со многу алкохол, игри и пеење, а една вечер беше резервирана за Cantus. Тоа беше воедно и најубавата вечер од целиот курс. После викендот сите бевме многу поблиски и имавме чувство дека се знаеме многу долго време. Италијанците ми оставија прекрасен впечаток, сите беа премногу фини и љубезни, организаторите се потрудија да не ни недостига ништо и да имаме се што ќе посакаме. По менталитет се многу слични со нас македонците, уживаат во забава, добар сеир и трач (за gossip wall-от бевме задолжени девојчињата од Балканот и италијанките) и знаат да направат одлична атмосфера. Само ни се налутија бидејќи се жалевме за тоа дека јадеме премногу паста (обожавам паста, но два пати во денот дури и за мене беше премногу J). Храната што ја добивавме беше прекрасна и покрај неизбежната паста што ја јадевме како предјадење. Последната вечер беше Farewell Party која сите ја доживеавме емотивно, секој сакаше со секого да се поздрави и да си дораскаже она што останало некажано... Ни поделија мали книги во кои секој требаше на секого да му напише по некој збор и сите си ветивме дека sometimes, somewhere we’ll do it again again again, а доколку не… We will always have Rome!

Маја Даскаловска

Импресии од есенски курс во Барселона

19ти јуни. You got accepted for AC BCN September 2010. Леле цело лето го чекав cептември. И нормално си го најдов најевтиниот начин да отидам во Барселона, преку Wizz Air од Софија. Па, за Софија и немам многу што да кажам, освен дека е многу мрачна и луѓето се стварно нерасположени за комуникација.
Стигнав во Барселона :) И требаше да отидам на meeting point со групата али авионот слета покасно па требаше сам да се снајдам во Барселона и да го најдам хостелот. Но хостелот во сам центар, па немав многу проблеми. Си фатив автобус од аеродром до Plaza Espana, кај што се магичните фонтани, па си фатив метро и си го најдов New York хостел. Првите бестовци што ги запознав беа Пере, Пере и Пере, тројцата огранизатори кои беа во брзање за да ја однесат храната за Welcome party каде што беа сите останати. И така со нив отидов на универзитетот UPC и ги запознав сите. Бевме 22 учесници и 30-40 домаќини. Учесниците сите програмери (nerds) како мене, сите по малку срамежливи али после првите игри веќе сите како да се знаевме од претходно.


И така се започна, после првата ноќ со многу сангрија, сабајлето мораше да се стане. И како и секое друго сабајле имавме многу креативни начини на будење, со многу песни, различни неартикулирани звуци и милите Каталонци кои се обидуваа на секој начин да не разбудат зашто постојано касневме на часовите. Но двајцата професори не ни замеруваа, дури и не охрабруваа да не го пропуштаме ноќниот живот во Барселона, кој е најдобриот во Европа. Дури и едниот професор ни даде контакт од синот за да не внесел во дискотека, но немаше потреба зашто домаќините не не оставија ни евро да потрошиме а не па да платиме влез во дискотека. Е добро сега шопингот си беше на наш терет :D
Академскоит дел беше доста интересен за нашата област, кој беше на Master ниво, но се снајдов некако да ги разберам работите, иако често на часовите гледав фаци што спијат. Темата беше Дистрибуирани системи, а научивме нешто повеќе и за Cloud Computing, алгоритмот на Paxos и програмскиот јазик Erlang. Го посетивме и најголемиот суперкомпјутер во цела Шпанија, кој до пред неколку години бил трет во светот али Американциве и Кинезиве немаат стопирачка, па сега е околу 20ти. Исто бевме и во Научниот музеј во Барселона, кај што видовме многу интересни експерименти.
Од Барселона не остана ништо што не посетивме. Цели денови ни беа организирани во шетање, часови и забави. Курсот траеше 11 дена од кои 6 имавме по 4-5 часа на ден, а се друго ни беше за уживање. За викенд бевме во Тарагона на плажа. И мојот роденден беше таму, на плажа и во вода, со многу изненадувања. Имавме Surfer's party и многу незаборавни моменти како и целото време во Барселона.
Каталонската култура ми остана во срце, храната е прекрасна, многу месо и компири, кромиди, домати и што уште не. Крема Каталана не се пропушта нормално, а сангријата е секојдневие. Правевме и кули од луѓе пред премиерот на Каталонија, зашто баш тие денови беше фестивалот Мерсе, и на улиците имаше секакви дешавки. А за затварањето огномет кај магичните фонтани, со стетлосни ефекти и синхронизирана музика. Каталонците се луѓе со најпозитивниот дух што сум го сретнал до сега. Насмеани, весели, гласни, отворени и многу потопли од нас. Постојано мислат на забава и не пропушатаат вечер а да не излезат барем до некој локален бар. Е сега не знам дали ова важи за сите Каталонци али БЕСТовците се стварно забавни луѓе.
Секоја вечер си имаше своја тематика, Doctor's party (со докторски игри), Surfer's party (роденден на плажа), Интернационална вечер (и не се сеќавам што се не пробав), Cantus (познато за БЕСТ), Pub Crawling (за ова не смее многу да се зборува, а не пак слики на ФБ да се ставаат), Cоctail Chill Out Party (chilling со коктелчиња), Fire dance party (фантастично лудување под оган).
За ова искуство имам уште многу да кажувам али и касно е веќе, а и неделава ми е колоквиумска, па и да поучам нешто не ќе биде лошо. Крајно би сумирал
BEST people, BEST city, BEST parties, BEST organizers, BEST human towers, BEST UPC, BEST Merce, BEST Sangria, BEST fire-dance, BEST fountains, BEST shots, BEST EVERYTHING
Дефинитивно едно од најдобрите искуства што сум ги имал, и нормално нема да ги пропуштам и другите две шанси да аплицирам на БЕСТ курс.

Горан Пискачев

Организирајќи го Регионалниот Состанок

Веќе две недели поминаа од завршувањето на РМ кој се одржа во Охрид на крајот од октомври, а јас никако да успеам да си ги средам впечатоците од тие три дена. Сè ми е некако во магла и сеуште се изненадувам кога ќе видам некои од сликите прашувајќи се кога сето тоа се случило...

Се присетувам, пред само шест месеци прв пат присуствував на РМ во Истанбул (иако не знаев што точно ќе се случува таму). Тогаш, некој да ми спомнеше дека ќе бидам еден од главните организатори на следниот регионален состанок, веројатно само ќе се насмевнев помислувајќи „Па добро, некои луѓе не знаат дека јас во БЕСТ сум помалку од еден месец“.
Овој пат, сè беше некако поинаку. Ги имаше истите сесии/тренинзи, истите журки, дури и истите луѓе, но одговорноста е многу поголема.
Се пријавив за главен организатор со сиот ентузијазам и мотивација во мене. Можеби тогаш некои помислија дека за млад член тоа е и преголем залак, но сега со голема гордост можам да кажам дека организиравме одличен настан и сето тоа немаше да биде така ако не беа членовите на БЕСТ.

Затоа сакам да се заблагодарам најпрво на Дејан (кој ги истрпе сите мои малтретирања без да се жали), а потоа и на сите оние кои во овој месец и половина вредно работеа, вклучувајќи ги сите што ни се приклучија непосредно пред почетокот на настанот, но сепак ја оправдаа нашата доверба во текот на тие неколку дена.
Последно, на сите оние кои се доволно мотивирани да организираат настан, ќе ви речам да не се двоумите за да се пријавите затоа што ниту (не)искуството, ниту факултетот не можат (и не смеат) да бидат пречка за вас затоа што ВИЕ СТЕ дел од БЕСТ и го можете тоа!
Симона Ангеловска