Мотивациски викенд со БЕСТ
Уште еден изминат викенд, викенд кој
ни донесе едно ново искуство, нови луѓе, нови погледи кон животот. Слушнавме за
мотивациски викенд во Охрид, па во потрага по нова авантура веднаш се
пријавивме . Откако ни беше објаснето што и како се случува, имав замисла дека
ќе има неколку часа досадни предавања, па после цел ден е пред нас за лудување.
Ништо од тоа не беше така.
Почнувајќи од самото
запознавање не беше она класичното: Здраво, јас сум... ,се започна со игра како
што и заврши. Се поделивме во тимови и секој си доби по некоја мала задача. Ако
под задача подразбиравме некоја обврска која мораме да ја исполниме, сега
задачата е обврска која сакаме да ја исполниме.
Откако завршија
игрите на запознавање и делењето на задачи за секој тим, следуваше состанокот.
Беше претставена работата на БEСТ и идните случувања. Го немаше тоа да гледаш во оној кој држи говор, а ти
со мислите луташ некаде во далечините. Секој се труди да слуша за да после даде
свое мислење и своја идеја. Темата беше за ФР маратонот во Скопје и Охрид.
Добивме објаснување за тоа што претставува, како функционира и од секој
одговорен слушнавме по збор два за нивните обврски. Малку збунети за тоа како
на терен, оставивме да чекаме да дојде другиот ден и да го искусиме тоа.
Заврши и
состанокот секој си кажа тоа што имаше, се средивме вечеравме и дојдовме до Olympic
Games. Каде имавме натпревари во
тимови со судија кој го имаше последниот збор. Игрите вклучуваа дружба,
иновативност, креативност. Не можам да го доловам чувството со зборови кога
твојот тим освојува некоја од игрите. После завршувањето на игрите во кои секој
сака учевствува, секој имаше избор за преостанатата вечер. Едни се забавуваа во
град, други останаа да уживаат во звуците на гитарата.
Вториот ден
имавме едно ново искуство. ФР маратонот пристигна. Секој тим се упати кон
своите дестинации. Нашата обврска беше да се претставиме кои сме, што сакаме и
доколку имаат можност сопствениците да ни овозможат да ја оствариме нашата цел
: гостите од различи делови на Европа да добијат по некој бесплатен оброк или
пијалок. За среќа пријатно бевме изненадени од Охриѓани. Секој тим имаше
добиено по неколку спонзорства. Собирното место беше на плажа и сите
презадоволни чекаа да соопштат кој што добил.
Така задоволни се
вративме каде што бевме сместени и таму не чекаше едно изненадување. Имавме
тренинг за „Презентација“ од страна на Софија Цали. Да имавме на факултет вакви предавања ќе
имавме желба и по цели денови да присуствуваме на нив. Јас лично прв пат
присуствував на вакво нешто и бев воодушевена. Се додека некој насмеан
раскажува со страст за она што го зборува, ќе има друг кој неуморно ќе го
слуша.
Последната вечер
игравме Cantus, јас ја
нарекувам „Игра зад затворени врати“. Никој не сакаше да ни ја открие се додека
не започнавме да играме, па така и јас нема да ја откријам. Само ќе кажам дека
таму јас бев „Јас“, зборот срам не постоеше, исто како сите околу мене да беа
невидливи бидејќи секој те прифаќа таков каков што си без предрасуди, исмевања
и слично. Ова препорачувам да се искуси барем еднаш.
И стигнавме до
крајот, ново утро исто како претходното, но се беше поразлично. Поминуваш низ
ходник и не сте повеќе странци. Од секој минувач слушаш „Добро утро“ и добиваш
по некоја насмевка. Одиш на плажа те опкружуваат луѓе кои ги знаеш само два
дена, а мислиш цел живот сте пријатели. Малку тажен се пакуваш и се поздравуваш
со сите, но си одиш дома задоволен, мотивиран, исполнет, среќен !
Заклучок:
Фантастичен викенд !
Ивана Бикоска
