Само енергијата од луѓето може да те промени! 2 години од доаѓањето на Римјаните во МКД!

Еј луѓе,

Не знам дали баш на денов или за два-три наредни, ама сигурна сум дека правиме две години од кога беа Римјаните тука =) Да, се сеќавам на детали, се уште, зошто тоа е нештото што ме остави во БЕСТ. Не знам како, знам зошто, ама едноставно тогаш Ве запознав повеќето, секој на различен начин, со различни свртени муабети, со различен пристап... ;)

И прекрасно ми беше! И баш поради тоа сум инспирирана да го напишам ова. Да Ви пратам од мојата најпозитивна енергија за убаво расположение.

Се сеќавам на дочекот на луѓето на автобуска и колку бев незаинтересирана за нив, зошто беа пред се странци, неинспиративни за мојата НЕжелба да зборувам англиски =) Се сеќавам на заминувањето во Охрид и колку си чувствував грижа на совест што се пријавив да одам, а во БЕСТ бев само две-три недели. Се сеќавам како со поглед ги барав Софи, Кузо, Васе, во метежот од луѓе, зошто само нив ги знаев, а желба за нови луѓе тешко ми се јавуваше. Ете доказ дека и со лоша суровина, а добра технологија може да се добие добар производ =)))

...Се сеќавам на моето “точно на време“ доаѓање во канц. ама не знаев дека таму вечно се доцни. И немаше никој, јас си се мрзнев. Софи ми јави со порака да го земам клучот од старото скришно место, ама кога влегов внатре и видов какво е, се откажав и решив да си седам надвор, на свеж воздух =) Во канц ги запознав Дејан, Илина и Филип... Сите ми изгледаа како стари БЕСТ-овци. Се осеќав изгубено, ама природата ми налагаше да не се замарам.;)

...Се сеќавам колку сите се замараа кој ќе се вози во комбето, кој во новата кола на Нино...=) Јас бев среќна што за мене имаше место пазарено кај Софи. Немаше потреба да се смешкам и да се правам фина, додека се возам со непознати луѓе =) Се сеќавам на Стража и на борбата со топки. Јас млада и невина =р зошто не сакав да пружам отпор и да бидам и плус лигава, оставив да ме маваат со топки. Единствено што правев е што дигав нога, рака колку да не ме погоди топката. Ама од местото не се помрднував... Се сеќавам на моето запознавање со Симоне, иако не беше на моја иницијатива. Со овој момент се померив чекор нанапред и сега знаев 1 од 12 странци =). Среќа што типот изјави желба да ме дружи, зошто имавме исти имиња... Се сеќавам на зборот “сонцесто“ и на Џо, пирошките и мекиците на стража... :Ѕ Пардон!

Се сеќавам како бев оставена да си бирам со кој да спијам во црквата, а мене Софи ми ја немаше. Другите не ги знаев. Мало ме изигнорира, затоа и ја мразев =) Но, си добив прилика да се здружам со Блаже, па си спиевме во исто шкафче (собите ми личеа на шкафчиња). Се сеќавам на првата забава во диското, кога и самата си се чудев на себе си како сум толку опуштена и играм :о Се сеќавам на запознавањето со Ана, со Нино, со Алек... Барав начин да си докажам дека Ана е презабавна и позитивна како што предходно ми ја збореа, барав начин да го замуабетам Нино, зошто ми изгледаше на многу мистериозен...

Се сеќавам на вечерата во Езерце, кога дојдов, зошто Софи ме натера... И како орли ми се навртеа БЕСТ-овциве наши за да ми кажат колку им е мило што се дружам со нив... Фала, ќе го дознаев тоа и од насмевка на лицето =р Знам на Џо му беше роденден (мислам дека вечерта), а тој изгледаше толку меланхолично, што ТОА ми беше идејата да му дадам поклон, несекојдневен...=) Ништо друго...! И се сеќавам како го подготвував поклонот, па колку ми беше незгодно да му го дадам, зошто едноставно можев да бидам погрешно сфатена, што не ми беше во прилог =) Се сеќавам и како после таа вечер, ме тргнаа многу луѓе на страна за да ме прашаат од кај ми текнало да направам таков поклон, па уште и од каде инспирација да му го дадам нему... =р

Се сеќавам на Интернационалната вечер, кога од милион гости, Данче дојде мене да ме праша дали сакам да ја претставам МКД-ската маса...?!?!?... Секако дека на погрешно место се упатуваш =))) Јас не зборам англиски пред луѓе! Само на само! =р Таа вечер ВИДОВ најголем дел од луѓето со кои денес сум во постојан контакт.

Се сеќавам на лизгалиштето. За Симоне немаше број на лизгалки, па со чевли си стапкаше по мразот... Се сеќавам на вечерта во Хазард... Колку само не сакав да се дружам со нови фаци, а секаде бев со Вас =) Каква е таа енергија што ме терала... Вечерта во Б2... И таму бев присутна. Не пиев пиво, а добивав гага пијачки, па морав да ги делам на Џо, Ана, Блаже... Луѓето што беа околу мене ;)

Ах колку убаво ми беше. И секогаш ќе го раскажувам со невидена енергија... Од тогаш почна СЕ, што денес е причина да бидам ова што сум!!! Дојдов како сурово, неатрактивно девојче, незаинтересирано за луѓето, а како завршив - нека си дефинира секој сам ;)

Ве секам луѓе и посакувам исти чувства, со нови познаства, во нова средина ;)
Симона Ангелеска